میرای

گاهی اوقات تغییر داره اتفاق میفته فقط نه با اون سرعتی که آدم عحول انتظارشو داره.

تو حداکثر تلاشتو میکنی تو با تمام وجودت میجنگی

فضای بار از سر و صدای بحث دانشجویان فلسفه پر شده بود. بحثشان در مورد ناعادلانه بودن زندگی بود. کریستوفر مانند همیشه ساکت به سایرین گوش میداد.

بودن مهمتره یا شدن؟ اصلا وقتی میگیم بودن منظورمون چیه وقتی میگیم شدن منظورمون چیه.

از اثبات کردن خودم همیشه دوری کردم چون همیشه در مقابل اینکه بتونم خودمو ثابت کنم برعکسشم میدیدم اینکه نتونم و میپرسیدم اگه نتونم چی؟ اگه ثابت کنم که نمیتونم چی؟ اونوقت دیگه هیچی ازم نمیمونه . خب الانم چیزی ازم نمونده. الانم که هیچوقت تلاش نکردم خودمو ثابت کنم و ازش فرار کردم هم چیزی ندارم جز ایگوم اما نمیدونم این ایگوم چقدر واقعیه.

,You know what as long as I remember my life, I was in imagination living with some one. never ever had a chance to be myself never could really laugh never could really be in happiness so I think it's enough, I want to live my life to the fullest now, no need for attention, no need for admiration , no need for acceptence, no need for confirmation, I‌ want to live my ilfe like a free spirti, enough being a coward, so I don't need you anymore, you make me sick, you make me hate myself. you make me lose confidence, you make me lose my self respect, you make me feel like I'm a loser, so I don't want you anymore, GoodBye David

نمیدونم این فکر احمقانه مال کیه که اگر چیزی تو سرنوشتمون باشه اتفاق میفته اگر نه نمیفته.

کی تغییر میکنی؟ کی میفهمی‌که زندگی با جمله‌ی من نمیخواهم فلان کار رو کنم یا میخواهم بهمان کار رو کنم پیش نمیره.

بیاید یبار فکر کنیم به اینکه ارزش آدمها واقعا در چیه و چه آدمهایی رو میشه با ارزشتر از بقیه گفت و برعکس چه آدمهایی ارزش کمتری دارند.

شاید اون آدم بهم دروغ گفته بود. شاید حقیقت همینه.